معرفی

امروزه در هر صنعتی استفاده از چسب‌ها مرسوم است اما در صنایع مرتبط با حمل و نقل شامل هوافضا، خودرو و صنایع دریایی به دلیل نیاز خاص این صنایع، چسب‌ها به شکل گسترده‌تری مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این صنایع استفاده از چسب‌ها منجر به کاهش هزینه، زمان، وزن و در عین حال منجر به بهبود عملکرد و وضعیت ظاهری می‌شود. چسب‌ها منجر به ایجاد تغییراتی در زمینه طراحی محصول شده‌اند که با روش‌های سنتی اتصال، امکان پیاده‌سازی آن‌ها نمی‌باشد. لذا لزوم استفاده از چسب‌های ساختاری که بتواند سطوح متفاوت با هندسه‌های متفاوت را به شکل پایدار در کنار هم نگه‌ دارد. بیش از پیش پررنگ شده است.

استفاده از چسب‌های ساختاری می‌تواند جایگزین روش‌های مرسوم مکانیکی برای اتصال شود و مزایایی نیز دارد. چسب ساختاری چسبی است که پس از پخت قادر به نگه داشتن دو یا چند جزء در کنار هم است، به گونه‌ای که بتواند نیروهایی که در طی سیکل عمر محصول به آن وارد می‌شود را تحمل کند. از این چسب‌ها عموما با نام “load-bearing adhesive” نیز یاد می‌شود که نشان از تحمل این چسب‌ها در برابر نیروهای وارده دارد. اطلاق نام ساختاری به دلیل نقشی است که این چسب‌ها به عنوان بخشی از ساختمان فیزیکی سطوح مورد اتصال بازی می‌کنند، در واقع چسب‌های ساختاری بخشی از ساختار مجموعه مونتاژ شده هستند.

کاربردها

چسب‌های ساختاری با کاربرد خودرویی بر پایه اپوکسی، یورتان و اکریلیک هستند و به دو شکل کلی مایع و نواری عرضه می‌شوند.

بر حسب محل مورد استفاده در خودرو، چسب‌های ساختاری را می‌توان به شکل زیر طبقه‌بندی کرد:

1. چسب‌های ساختاری بدنه خودرو
2. چسب‌های ساختاری شاسی
3. چسب‌های ساختاری سیستم نیرو محرکه (شامل موتور، گیربکس، محور یا اکسل و دیفرانسیل)
4. چسب‌های ساختاری باتری خودروهای برقی
5. چسب‌های ساختاری قسمت‌های بیرونی و شیشه